ارتقاء کیفیت و استانداردهای زندگی افراد جامعه از مهمترین راهکارهای کاهش وندالیسم
یادداشت اختصاصی پروانه خفتان؛ کارشناس ارشد مددکاری اجتماعی
وندالیسم به معنای تخریب ارادی، عمدی و آگاهانه محیط پیرامون از سوی افرادی است کـه هـیچ انگیزه و هدف سودجویانه‌ای ندارند و هدف این گونـه افـراد نـوعی آسـیب و ضـرر رساندن به اموال و متعلقات عمومی به قصـد مخالفـت بـا هنجـار و قوانینی صورت می‌گیرد که دولت وضع کرده است. وندالیسم خصوصاً برای کسانی که در شهرهای بزرگ و پرجمعیت زندگی می کنند واقعیتی تلخ و در عین حال گریزناپذیر است و تقریباً همه ما هر روز شاهد عوارض این معضل اجتماعی هستیم. بناهای تاریخی و اماکن مذهبی، مجسمه های نصب شده در میادین، پارک ها و اماکن عمومی، سینماها، آسانسورها، چراغ های راهنمایی، صندلی های اتوبوس و مترو، کتاب‌های کتابخانه‌ها، تلفن‌های عمومی و … از جمله موضوعاتی هستند که در اثر وندالیسم متحمل خسارات و صدمات شده و مورد تخریب قرار می گیرند.
یکی از مهم ترین دغدغه های مدیریت شهری، پیشگیری و مقابله با پدیده وندالیسم است. وندالیسم بر کاهش کیفیت زندگی موثر بوده و با افزایش پرخاشگری و خشونت در شهرها نه تنها در اُفت کاری و استفاده عمومی از مکان های تفریحی عمومی اثر داشته بلکه به افزایش احساس ترس و ناآرامی ونابهنجاری نیز تاثیرگذار بوده است. وندالیسم ناشی از تغییرات سـریع اجتماعی، رشد هرج و مرج و تمایلات روزافزون انسانها، ناکـامی وی در رسـیدن بـه ایـن تمایلات، احساس از خود بیگانگی، اجحاف، خشم و تنفـری اسـت کـه آنهـا نسـبت بـه اجتماع و محیط اطرافشان دارند.
در حال حاضر در کشور ما به عللی مانند شیوع بیماری کووید -۱۹و افزایش سریع و ناگهانی قیمتها، افزایش معضل بیکاری، کاهش درآمد خانواده‌ها، کاهش قدرت خرید افراد جامعه، نادیده گرفتن اوقات فراغت کودکان و نوجوانان در ایام کرونا و عدم برنامه ریزی مناسب توسط مدیران کشور برای پرکردن قسمتی از اوقات فراغت کودکان و نوجوانان توسط رسانه ها و شبکه های اجتماعی، کاهش امید به زندگی و کاهش نشاط فردی و اجتماعی کیفیت و استانداردهای زندگی افراد جامعه کاهش یافته و به تبع آن احتمال بروز رفتارهای وندالی از جانب افراد جامعه به خصوص اقشار محروم افزایش یافته است و اگر مدیران کشور نسبت به کاهش کیفیت و استاندارد زندگی مردم و افزایش فشارهای اقتصادی بر مردم بی اعتنا باشند، در آینده ای نه چندان دور با آمار بالایی از رفتارهای وندالی روبرو خواهند شد که نه تنها با رویکردهای پلیسی و قضایی نمی توان آنها را کاهش و کنترل کنند بلکه باید هزینه گزافی صرف جبران خسارت وارده از طرف وندالها نمود.
در پایان پیشنهاد می‌شود مدیران عالی کشور با همسوسازی نهادها، سازمانها، ادارات کشور برنامه‌هایی در جهت افزایش کیفیت و استانداردهای زندگی مردم جامعه به خصوص اقشار آسیب پذیر طراحی و اجرا نماید تا بتوانند از بروز رفتارهای خشونت بار و وندالی توسط افراد خصوصاً محروم در جامعه پیشگیری نمایند.
